ทดลองอ่าน ความเร็ว ความรัก และมายา : ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
ณ คณะดุริยางคศาสตร์ มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง เมื่อหมดชั่วโมงเรียน นักศึกษาต่างกรูกันออกมาจากห้องทำให้โถงใหญ่หน้าห้องเรียนดูแน่นไปถนัดตา
นักศึกษากลุ่มหนึ่งซึ่งมีชายสองหญิงสองเดินออกมาจากประตูห้องเรียน หนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมตรงสีดำยาวประบ่าถามเพื่อนๆ ในกลุ่ม
“วันนี้ไปซ้อมดนตรีกันไหม”
เจ้านางก้มมองนาฬิกาข้อมือ “นางอยู่ได้ถึงหกโมงกว่า ไม่เกินหกโมงครึ่งนะจุล”
“ได้สิ ก็เอาเพลงที่นางอยากซ้อมก่อนสักสองสามเพลงก็ยังดีนะ” เพื่อนที่ชื่อจุลซึ่งเป็นมือกีตาร์ว่า ขณะที่อีกสองคนบอกว่าว่างยาวเย็นนี้
เมื่อทั้งหมดมาถึงห้องซ้อมดนตรีของคณะ แต่ละคนก็เข้าประจำตำแหน่งของตัวเอง จุลปรับสายกีตาร์เช็กแอมป์ ซีเพื่อนสาวห้าวเทสต์เสียงเบส ส่วนแอร์เพื่อนชายหุ่นล่ำนั่งอยู่ตรงตำแหน่งมือกลอง
เมื่อทุกคนพร้อม เพลงแรกก็เริ่มบรรเลง ห้องซ้อมดังกึกก้องไปด้วยเสียงดนตรี แอร์รัวกลองเร็วตามจังหวะสนุกสนาน ผมดำตัดสั้นของเขาทำให้ไม่เห็นเส้นผมสะบัดยามโยกหัวอย่างเมามัน อย่างนักร้องวงร็อกฝรั่ง แต่ก็ได้ความมันสะใจจากท่าทางไปแทน
มือกีตาร์อย่างจุลก็ตีคอร์ดไปผงกหัวไปเป็นจังหวะตาม ร่างสูงโปร่งของเขาเอียงไปมาอย่างมีอารมณ์ศิลปิน ผมยาวของจุลลู่ไปข้างหน้าเวลาก้มลีดกีตาร์ จุลบอกว่ามันเหมือนม่านบังสายตาจากรอบด้านเวลาตั้งใจเล่นโน้ตยากๆ ถ้าวันไหนเขาตัดผมสั้นคงเล่นบนเวทีไม่ออก ขาดม่านส่วนตัว
เจ้านางอมยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุผลนั้นที่จุลเคยพูดเอาไว้ หญิงสาวมองตาคมๆ จมูกโด่งๆ เป็นสันอย่างคนมีเชื้อสายตะวันออกกลาง เขาหล่อทีเดียว ยิ่งเป็นมือกีตาร์ของวงอีก เท่หนักเข้าไปใหญ่ รุ่นน้องสาวๆ หลายคนแอบกรี๊ดจุลอยู่ แต่เพื่อนคนนี้ดูจะยังไม่สนใจใคร รักไม่ยุ่งมุ่งแต่ซ้อมดนตรี จุลกล่าวไว้
เจ้านางเป็นมือคีย์บอร์ด เธอกลับมามีสมาธิเมื่ออินโทรใกล้จบ ตั้งใจรัวนิ้วเรียวพลิ้วไปตามโน้ตที่ขึ้นพร้อมๆ การร้องของเธอ แน่นอนหญิงสาวคือนักร้องนำของวง
เจ้านางโยกตัวน้อยๆ ไปตามจังหวะและอารมณ์เพลง เสียงหญิงสาวกังวานใสจนหลายคนบอกว่าเหมือนแก้วเนื้อบาง ยิ่งฮุกสุดท้ายที่เครื่องดนตรีทุกชิ้นหยุดนิ่ง โชว์เสียงเพียวๆ ของเธอสะกดให้พี่ๆ น้องๆ ที่อยู่ในห้องซ้อมยืนฟังกันนิ่ง
ทันทีที่จบเพลงเสียงเป่าปากพร้อมคำชมก็ลอยมา
“วู้ว!”
“สุดยอด!”
แอร์ให้สัญญาณเคาะไม้กลอง สาม สอง หนึ่ง แล้วก็เล่นเพลงถัดไปต่อทันที ทุกคนตั้งใจซ้อมเพราะรู้ว่าไม่ค่อยมีเวลามากนัก เช้าเรียน เย็นซ้อม เพราะอยู่คณะดุริยางค์ฯ การสอบคือการเล่นดนตรีและโชว์วง แม้พวกเขาจะยังมีเวลาอีกเดือนสองเดือนตามตารางสอบ แต่การเล่นดนตรีนั้นซ้อมมากๆ เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ดังคำที่ว่า ‘Practice makes Perfect’
หลังจากสองเพลงรวดจบไปทั้งช้าเร็วซึ่งเจ้านางร้องนำล้วนๆ ทุกคนในห้องซ้อมก็ชื่นชมกันไม่ขาดปากเช่นเคย
“เพราะมากเจ้านาง”
“เสียงเลิศมาก เทคนิคการร้องอีก พี่ว่านางควรจะไปประกวดว่ะ” รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ย จริงๆ เขาพูดแบบนี้เชียร์แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เจ้านางได้แต่ยิ้มๆ
การประกวด ทำไมเธอจะไม่สน แต่ถ้าเข้ารอบ ไม่ว่าจะการซ้อมเอย เสื้อผ้าหน้าผมก็หมายถึงเงินทองทั้งนั้น เจ้านางยังไม่พร้อมตรงนั้นมากกว่า
เพื่อนสาวหล่อมือเบสประจำวงเดินเข้ามาโอบไหล่แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“คนชมจนเจ้านางของซีจะลอยได้แล้ว ให้ซีช่วยกอดไว้ก่อนนะฮับ”
เจ้านางเหล่มอง “ไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อย”
พี่ที่เอ่ยชมเมื่อครู่เดินไปดูกีตาร์กับจุลแล้ว เจ้านางมองหน้าเพื่อนที่อยู่ใกล้เสียชิด ซีผิวใสปิ๊ง หน้ารูปไข่ คิ้วโก่งสวยรับกับตากลมใส หลายคนเรียกซีว่าสาวหล่อ ยิ่งตอนนี้แววตาของซีที่มองเธอบ่งบอกความรู้สึกพึงใจ เธอจึงดันตัวเพื่อนออกเบาๆ
“ซีเมาดิบหรือเปล่าจ๊ะ นางว่านางก็ร้องเพลงนี้มาหลายครั้งแล้วนะ”
ซียังทำเอียงหน้ามาคลอเคลียตรงแก้มเพื่อนสาว “จะกี่ครั้งก็เพราะเหมือนเดิม วันนี้ยิ่งเพราะที่สุดเลยครับ”
“เฮ้ยๆ ไอ้ซี ถอยมาเลย นางเขาชอบชายแท้อย่างฉันเว้ย”
มือกลองประจำวงเดินอาดเข้ามาขณะที่ซียอมปล่อยเธอแล้วหัวเราะร่วน “มาละ ไอ้แอร์มาทวงบัลลังก์คืน ซีไปปรับเบสก่อนนะคนสวย เมื่อกี้มันเพี้ยนนิดๆ อะ ว่าไหมจุล”
ซีเดินห่างออกไป หันไปคุยกับมือกีตาร์ต่อทันที
“เห็นจุลบอกว่านางต้องไปทำงานต่อเหรอ” แอร์ถาม จ้องกันอย่างรอคำตอบ
เจ้านางมองเพื่อนหนุ่มหุ่นล่ำตรงหน้า แอร์เป็นนักกีฬารักบี้ประจำมหาวิทยาลัย และยังเล่นกีฬาอีกหลายชนิด สาวๆ เกือบครึ่งคณะต่างสนใจเขา แต่ก็ต้องพากันถอดใจเป็นแถว เพราะแอร์เพียรแต่ขายขนมจีบเจ้านางคนเดียว
เจ้านางแค่พยักหน้าแทนคำตอบ แอร์จึงรีบเสนอตัว “ที่ไหน ให้ผมไปส่งไหม”
เจ้านางรีบส่ายหน้าเร็วๆ “ไม่ต้องแอร์ นางไปเองได้สบายมาก แอร์อยู่ซ้อมกับเพื่อนๆ เถอะ นี่นางก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันไม่ได้อยู่ซ้อมเพลงอื่นด้วย”
แอร์ยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก คนเรามีธุระกันได้ บางวันผมก็ต้องกลับเร็ว”
“งั้นนางขอตัวก่อนนะเพื่อนๆ”
เธอชะเง้อคอบอกลาเพื่อน ทั้งจุลและซีโบกไม้โบกมือตอบ ส่วนแอร์วิ่งไปที่เป้ของเขาที่วางข้างๆ กลองชุดก่อนก้าวเร็วๆ กลับมาหาเธอ
“เดี๋ยวก่อนนาง...
** หมายเหตุ: นิยายที่ลงในเว็บยังไม่ใช่ฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **
