ทดลองอ่าน ซีรีส์ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์ : มาลีเริงไฟ : ตอนที่ 29
ตอนที่ 29
“แกคิดจะขังคุณวาเขาไว้นานเท่าไหร่”
วิญญูเอ่ยถามลูกสาวคนเล็ก เมื่อนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารด้วยกันในเย็นวันหนึ่ง ทุกวันนี้ สองพ่อลูกเลือกที่จะรับประทานอาหารกันในห้องเล็ก และห้ามคนรับใช้อยู่ด้วยเด็ดขาด วิญญูจะสั่นกระดิ่งเรียกถ้าต้องการอะไรเพิ่ม
“ยังไม่ได้คิดค่ะ”
ญานีนตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ทั้งที่ในใจหล่อนตอนนี้กำลังสงสารหญิงวัยกลางคนผู้นั้นอยู่ลึกๆ
ยายหนึ่งจะทนให้แม่ตัวเองนอนแบ็บอยู่บนเตียงแบบนั้นได้จริงๆ เหรอ นังนั่นจะสารเลวเห็นแก่ตัวแม้แต่กับแม่ของตัวเองได้จริงๆ น่ะเหรอ
“ฉันต้องทำยังไง แกกับหนึ่งถึงจะเลิกโกรธแค้นกันเสียที เรื่องบ้าๆ พวกนี้ก็หมือนกัน ทุกวันนี้ เหล่าที่ปรึกษาและคณะกรรมการกดดันฉันทุกวันให้เคลียร์เรื่อง ‘ยายหนึ่ง’”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”
“ยิหวา!” คนเป็นพ่อเริ่มของขึ้น
“แกอย่าลืมว่าสิ่งที่แกทำอยู่ตอนนี้มันมีผลกระทบกับสถานีของเรานะ แกทำลายภาพพจน์ของยายหนึ่งก็เท่ากับทำลายภาพลักษณ์ของสถานีเราด้วย”
“ดูเหมือนนังหนึ่งจะสำคัญกับสถานีของพ่อมากเลยนะคะ แล้วใครล่ะคะที่เป็นคนเริ่มเรื่องบ้าๆ พวกนี้ก่อน ไม่ใช่นังหนึ่งเองเหรอคะ” ญานีน ย้อนถาม
“แต่หนึ่งเขาไม่ได้ทำให้สถานีเสียหาย” วิญญูพูดไปตามความจริง
“ค่ะ ถึงต่อให้มันฆ่าหนูตาย มันก็ยังเป็นนางฟ้าในสายตาพ่อเสมอ”ญานีนอดไม่ได้ที่จะประชดออกไป
เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ ญานีนก็นึกถึงคำพูดของวิรัลยาเมื่อตอนที่อยู่บนดาดฟ้าด้วยกัน คำพูดซึ่งบอกให้รู้ว่าวิรัลยาพร้อมทำทุกอย่างเพื่อความต้องการของตัวเอง โดยไม่สนว่าจะต้องทำร้ายบิดาหรือไม่ก็ตาม
หล่อนสงสารบิดา...แต่อีกใจก็บอกว่าช่างมันเถอะ
กรรมใครกรรมมัน!
“พ่อเลิกพูดเถอะค่ะ ตอนนี้หนูหมดเวลาที่จะมาน้อยใจกับสิ่งที่พ่อทำแล้ว...หนูไม่สนอะไรทั้งนั้น นอกจากชัยชนะ” ญานีนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนคุยเรื่องลมฟ้าอากาศ อันเป็นกิริยาที่วิญญูเรียนรู้ว่า แท้จริงแล้ว ลูกสาวกำลังเจ็บมากแตกต่างจากการแสดงออก วิญญูได้แต่ลอบถอนใจยาวด้วยความหนักใจ ทั้งจากความดื้อดึงของหล่อน ทั้งจากการไม่รู้จะบอกลูกอย่างไรว่าเขาไม่ได้มองวิรัลยาเป็นนางฟ้า และเขาก็ไม่เคยเกลียดหล่อน
ทางด้านญานีน พูดกับบิดาเช่นนั้นแล้วหล่อนก็รวบช้อนส้อม ทานอะไรไม่ลงอีก ลุกออกมาจากโต๊ะอาหาร
เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอน หญิงสาวก็ปล่อยน้ำตาที่เก็บกักมาตลอด เวลาที่คุยกับบิดาที่โต๊ะอาหารไหลออกมาเป็นทาง นอกจากเจ็บปวดกับความรู้สึกของบิดาที่มีต่อหล่อนแล้ว นาทีนี้ หล่อนรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวในโลก แม้จะมียายคอยช่วย มีไอศูรย์คอยให้คำปรึกษา แต่ยายกับหล่อนนั้นก็ไม่ใช่ยายหลานที่สนิทกัน ยายเป็นคนดุ ชอบด่า เอาแต่ใจ อารมณ์ค่อนข้างรุนแรง หล่อนรวมทั้งดมิสาและญาตาวี มักเป็นฝ่ายผิดเสมอเวลามีเรื่องกับใคร ยายจะไม่สอบสวนหาข้อเท็จจริง แต่จะลงโทษพวกหล่อนทันที จนหล่อนกล้าพูดได้เต็มปากว่ายายไม่รักหล่อน ที่ยายช่วยหล่อนเรื่องวิรัลยาก็เพราะอยากเห็นวิรัลยา วารุณ และบิดาพ่ายแพ้ย่อยยับ รวมถึงยายต้องการหล่อนเป็นทายาทของท่านด้วย
ส่วนไอศูรย์ เพราะเขาคิดว่าหล่อนคือวิรัลยาถึงทุ่มเทขนาดนี้ ลองถ้ารู้ว่าหล่อนคือญานีนสิ เขาก็คงย้ายข้างไปอยู่ข้างวิรัลยา เหมือนที่บิดาและอัคนีทำอยู่ตอนนี้
จากที่แค่น้ำตาไหล ญานีนเริ่มสะอื้นไห้ หล่อนอยากโทร.หาพี่สาว อยากได้ยินเสียงใครสักคนที่หล่อนมั่นใจว่าไม่ว่าอย่างไรก็จะเข้าข้างหล่อนเสมอ แต่ก็ทำไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้หล่อนคือวิรัลยา
“แกจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมายายยิหวา”
เสียงกระด้างเย็นชาของยายดังขึ้นข้างหลัง
ญานีนสะดุ้งด้วยไม่นึกว่ายายจะมาโผล่อยู่ในห้อง จำต้องกรีดน้ำตาทิ้ง ก่อนหันไปหา
“คุณยาย...มายังไงคะ ใครมาส่ง”
“สมคิด” เจิมจันทร์ตอบสั้นๆ
ด้วยความที่วิญญูรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร นางจึงสามารถเข้าออกคฤหาสน์ของวิญญูได้สะดวก ถึงกระนั้น นางก็ยังต้องใช้คาถาอาคมอยู่บ้างกับบรรดาคนรับใช้ เพราะไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย
“แล้วมาหาหนูกะทันหันแบบนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“แผนของแกคืบหน้าบ้างหรือเปล่า”
“ตอนนี้หนูก็ทำลายชื่อเสียงยายหนึ่งไปได้บ้างแล้วค่ะ มันเต้นใหญ่เลย แต่หลังจากนี้มันก็คงเล่นงานหนูหนักขึ้นเรื่อยๆ”
“แล้วแกคิดจะทำยังไงต่อไปอีก”
“หนูอยากให้ยายทำเสน่ห์ให้หนูกับพี่เดี่ยวค่ะ คราวนี้นังหนึ่งได้เจอข่าวแย่งสามีน้องสาวจนไม่มีที่ยืนในสังคมแน่” ญานีนเอ่ยเสียงหมายมาด “หนูอยากให้คุณยายทำให้เร็วที่สุดยิ่งดี ก่อนที่พวกมันจะทันคิดว่าหนูจะใช้วิธีนี้”
“ตราบใดที่แกสวมจี้ติดตัวไว้ วิญญาณในจี้จะบอกฉันได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก”
ญานีนสะดุ้ง ยกมือแตะบริเวณลำคอทันที...ซึ่งว่างเปล่า
ด้วยความที่หล่อนไม่ได้ใส่มันติดตัวไว้ตลอดเวลา เพราะไม่อยากให้ยายรู้ว่าหล่อนทำอะไรบ้าง วันนี้ทั้งวันหล่อนเลยแทบลืมไปแล้วว่าต้องใส่มัน หล่อนมักจะสวมใส่ตอนที่ต้องเจอยายเท่านั้น
“จี้ไปไหน” เจิมจันทร์ถามพลางเดินเข้ามาหา แววตาดุดันคู่นั้นจับจ้องใบหน้าหล่อนแน่ว
“เอ่อ...ก็...อยู่...หน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั่นแหละค่ะ พอดียิหวาอาบน้ำ ก็เลยถอดเอาไว้น่ะค่ะ แต่จะใส่เดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวทำท่าจะปราดไปทางนั้น แต่ไม่ทันยายที่คว้าแขนหล่อนได้ก่อน
“ฉันบอกให้ใส่ติดตัวไว้ตลอดไง”
“ก็...ใส่ไงคะ ถอดเฉพาะตอนอาบน้ำค่ะคุณยาย” ญานีนนิ่วหน้าเมื่อยายบีบแขนหล่อน
“แกคงลืมรสมือฉันไปแล้ว ถึงได้กล้าโกหก” จบประโยคนั้นมือยายก็ฟาดใส่แก้มหล่อนเต็มแรงจนหน้าหัน
“ฉันพลาดไปหน่อยที่ไว้ใจคนโง่ๆ ซื่อๆ อย่างแก”
ญานีนไม่เอ่ยอะไร นอกจากหันหน้าที่ขึ้นผื่นแดงกลับมาเผชิญหน้ายาย แววตาบ่งบอกความเสียใจ
“แกฉลาดขึ้นเยอะนี่ คงเพราะมีคนช่วยสอนงานให้” เจิมจันทร์พูดขึ้นอีก
คราวนี้ญานีนเบิกตากว้าง ก็ตอนไปกับไอศูรย์หล่อนถอดจี้ออกวางไว้ที่นี่ ต้องไม่มีวิญญาณในจี้คอยไปรายงานความเคลื่อนไหวของหล่อนให้ยายรู้สิ แล้วยายรู้ได้ยังไง!
เจิมจันทร์ถลึงตาด้วยความโกรธ
“เรื่องที่แกบังอาจหลอกฉันก็เรื่องหนึ่ง เรื่องที่แกออกไปอยู่กับผู้ชายตามลำพังก็อีกเรื่องหนึ่ง” จากนั้นเจิมจันทร์ก็ผลักหล่อนให้ล้มลงบนพื้น เอื้อมมือไปด้านหลัง หยิบไม้เรียวออกมา แล้วเดินเข้าหาช้าๆ หญิงสาวตาเหลือกและรีบกระถดหนี ความเจ็บปวดจากการโดนตีเมื่อหลายปีก่อนยังฝังแน่นในความรู้สึก
“อย่าตียิหวาเลยนะคะ ยิหวาขอโทษ ยิหวาจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ ยายอภัยให้ยิหวานะคะ”
“แกอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงรู้เรื่องแกทั้งที่แกทิ้งจี้ของฉันไว้ที่นี่...” พูดจบไม้เรียวก็หวดลงบนแขนเรียวเสลาของหล่อนทันที ญานีนสะดุ้ง น้ำตาไหลพรากแต่ไม่มีการร้องขอความเห็นใจอีก ด้วยรู้ดีว่าไร้ประโยชน์ ยายจะไม่มีทางหยุดจนกว่าจะพอใจ
“เพราะฉันมีผีตัวอื่นตามแกอยู่ไงล่ะ ผีที่ว่าก็คือไอ้นพ ผัวคนแรกของแกไง” จบด้วยการฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ญานีนนิ่งเพราะกำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่นพ...ตายแล้ว...เหรอคะ” เสียงหล่อนขาดเป็นห้วงๆ
“ก็มันมีอะไรกับแกทั้งที่ยังอยู่ในวัยเรียนกัน มันควรมีชีวิตอยู่ต่องั้นเหรอ”
“ไม่จริง ไม่ใช่ พี่นพไม่ได้ทำอะไรหนูนะยาย เราไม่ได้มีอะไรกัน”ญานีนปฏิเสธรัวเร็ว
“นังหนึ่งมันทำภาพตัดต่อส่งให้ยาย” แล้วญานีนก็ร้องไห้โฮ
นพเป็นเพื่อนรุ่นพี่สมัยมัธยมฯ ปลาย เป็นนักกีฬาของโรงเรียนที่มีสาวๆ ชื่นชมเป็นอันดับต้นๆ เขาประกาศให้ใครๆ รู้ว่าตามจีบหล่อน ทั้งที่เวลานั้นมีดาวเด่นคนอื่นรวมถึงวิรัลยาที่น่าสนใจกว่า แต่หล่อนเองตอนนั้นชอบอัคนีแล้ว จึงไม่ได้เปิดโอกาสให้เขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังตามเทียวไล้เทียวขื่อ แถมยังช่วยติวให้คนสมองไม่ดีอย่างหล่อนด้วย และเป็นไปด้วยความสุภาพและให้เกียรติ หล่อนดูออกว่าวิรัลยาอิจฉาหล่อน พยายามเข้ามาแทรกกลาง แต่นพก็ไม่มีหวั่นไหว ทำให้วิรัลยาโกรธมาก
วันเกิดเรื่อง หล่อนและญาตาวีออกไปเรียนพิเศษตามปกติ เรียนเสร็จ ญาตาวีก็ไปทานข้าวต่อกับแฟน ส่วนนพมาส่งหล่อนเหมือนอย่างเคย แต่วันนั้นบิดาของเขาเกิดไม่สบายกะทันหัน เขาจึงตัดสินใจแวะพาบิดาไปโรงพยาบาลก่อนที่จะมาส่งหล่อน
‘ไปกับพี่ก่อนนะยิหวา เสร็จธุระเรื่องพ่อแล้ว พี่จะรีบมาส่ง’
ในเวลานั้นหล่อนตกลง เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลา จะกลับเองหล่อนก็ไม่แน่ใจกลัวตัวเองหลง เพราะแต่ไหนแต่ไรมาก็มีรถรับส่งตลอด
กว่าจะเสร็จธุระเรื่องบิดาของเขาก็เย็นมากแล้ว และก็เป็นตามคาดนั่นละ หล่อนโดนยายลงโทษด้วยการมัดกับเสาแล้วเฆี่ยน และวันต่อมายายก็เข้ามาทุบตีหล่อนอีกครั้ง ข้อหาว่าหล่อนมีอะไรกับนพพร้อมภาพถ่ายเป็นหลักฐาน แม้หล่อนจะปฏิเสธ ยายก็ไม่ฟัง และหลังจากนั้น นพก็หายตัวไป ส่วนหล่อนโดนย้ายโรงเรียนกลางคัน สอบถามไปทางเพื่อนๆ และมารดาของเขา ก็ไม่มีใครรู้แถมยังปักใจเชื่อว่าเขาหายตัวไปเพราะหล่อนอีกด้วย หล่อนก็คิดอย่างนั้น แต่คิดว่าเขาคงแค่หนีหน้าไปที่อื่น ไม่นึกเลยว่า...จะตาย
“ยายฆ่าเขาใช่ไหม ฆ่าพี่นพใช่ไหม ฮือๆ ฆ่าเขาทำไม” ญานีนตะโกนถามน้ำตานองหน้า
“พี่นพ ตอนนี้พี่อยู่แถวนี้หรือเปล่าคะ พี่นพ...” ญานีนเหลียวหาเด็กหนุ่มผู้นั้น ทั้งที่ตัวเองก็มิอาจมองเห็นวิญญาณได้ “ยิหวาขอโทษนะคะ ที่เป็นต้นเหตุให้พี่ต้องตาย”
“มันไม่ได้ยินแกหรอก ฉันจัดการมันแล้ว เพราะมันก็ทรยศฉัน”
เจิมจันทร์เอ่ยเสียงขุ่น ฟาดไม้เรียวลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง
“มันรู้อยู่เต็มอกว่าช่วงที่ฉันไปภาวนา คนที่นอนอยู่บนเตียงเป็นคนที่แกจ้างมา แต่มันโกหกฉัน ช่วยแกปกปิดฉัน”
“คุณยายทำอะไรพี่นพ” หญิงสาวตัวสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
“จนป่านนี้แล้วแกยังมีเยื่อใยกับมันอีกเรอะ! รสรักของแกกับมันคงลึกซึ้งมากใช่ไหม มิน่า ตอนที่แกจะถูกฆ่าที่งานเลี้ยง มันถึงอาจหาญฝืนคำสั่งฉันเข้ามาบอกเรื่องแกถึงในห้องพระจนได้ ทั้งที่มันก็รู้ว่าต้องถูกฉันลงโทษ!”
“โธ่ พี่นพ...” ญานีนยิ่งร่ำไห้
“ยิหวาขอโทษนะคะพี่นพ ยิหวาสัญญานะคะ ยิหวาจะทำบุญไปให้พี่ ยิหวาจะลากตัวนังหนึ่งมากราบศพพี่ให้ได้!”
“ก่อนจะทำเพื่อคนอื่น เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะนังหลานสารเลว!” จบคำพูดนั้น ไม้เรียวก็หวดลงมาอีกหลายๆ ครั้ง
** หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ **
