ทดลองอ่าน ปลายปากกาอินเลิฟ 2 เรื่อง 'เลิฟโค้ช คนที่รัก' รักนะ นายโค้ชนอกตำรา : ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
มุมในสุดของปั๊มน้ำมัน มีร้านกาแฟที่ดูเป็นสัดส่วนส่วนตัวพอสมควร ผนังของร้านเป็นกระจกโปร่งแสงสามด้าน ภายในนอกจากส่วนที่เป็นพื้นที่วางสินค้าต่างๆ ก็ยังมีโต๊ะขนาดสองคนนั่งสี่ถึงห้าโต๊ะ สำหรับคนชอบไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ด้านข้างภายนอกร้านยังมีโต๊ะสำหรับคนรักธรรมชาติอีกสี่ตัวด้วย รอบๆ มีต้นไม้นานาพรรณทั้งไม้ดอกไม้ประดับ ให้ทั้งความสดชื่นและดูสบายตา
เมื่อสุดเขตเดินนำของขวัญเข้าไปข้างใน พนักงานสาวหลังเคาน์เตอร์ยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร พร้อมกับพูดขึ้น
“เอามาแล้วใช่ไหมคะ งั้นคุณเขตวางได้เลยค่ะ แถวหน้าๆ นี่แหละ ติดกับที่วางหลอดกาแฟก็ได้ ลูกค้าจะได้มองเห็นถนัดๆ”
“ขอบคุณมากๆ นะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับวางแผ่นป้ายพลาสติกของตัวเอง เหลียวมองไปรอบๆ เห็นลูกค้านั่งจมจ่อมอยู่ตามโต๊ะ บ้างก็นั่งทำงานกับแล็ปท็อป บ้างก็นั่งดื่มเงียบๆ นิ้วก็จิ้มโทรศัพท์ไปพลาง เขาก็หวังว่าร้านกาแฟที่มีลูกค้าเข้ามาอุดหนุนมากมายแบบนี้ น่าจะมีใครที่มาเห็นแผ่นป้ายของเขาบ้าง
จัดการเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวไปนั่งที่โต๊ะ
“อะ...นั่งก่อน เดี๋ยวไปซื้อกาแฟเขามานั่งกินกัน น้องเอาอะไร เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”
หญิงสาวนิ่งไปชั่วครู่ เมื่อไม่กี่นาทีก่อนนายคนนี้เพิ่งพูดว่า ข้อดีที่เขาไม่มีแฟนก็ตรงที่ไม่ต้องเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำใคร ฟังดูทั้งงกทั้งเค็ม แต่ตอนนี้เขาจะเลี้ยงกาแฟเธออย่างนั้นหรือ...
“ไม่ดีกว่าค่ะ ไม่นึกอยากเท่าไรแล้ว เดี๋ยวก็เข้าบ้านแล้วด้วย”
“อ้าว เมื่อกี้เราพูดอีกอย่างนี่ เห็นว่าจะซื้อกาแฟด้วย เอาน่า แก้วเดียวไม่เป็นไร แค่ห้าสิบห้าบาท พี่พอมี ถ้าคิดมาก เที่ยวหน้าค่อยเลี้ยงพี่คืน ดีไหม” น้ำเสียงเป็นจริงเป็นจัง “อะ บอกมา เอาอะไร พี่ไม่ยอมนั่งกินคนเดียวหรอกนะ คนอื่นๆ เห็นจะมองพี่ยังไง”
“ก็ได้ค่ะ งั้นขวัญเอาเอสเย็น หวานน้อย”
สุดเขตยิ้มกว้าง “โอเค รอแป๊บนะ” แล้วร่างสูงปราดเปรียวก็ปรี่ไปที่หน้าเคาน์เตอร์ทันที
และขณะที่ของขวัญนั่งรออยู่ที่โต๊ะกาแฟ ชายหนุ่มก็อดเหลียวไปมองเธอไม่ได้ เพิ่งสังเกตว่าวันนี้เพื่อนบ้านสาวของเขาสวยไม่หยอก การแต่งเนื้อแต่งตัวผิดกับเมื่อวานและวันก่อนๆ ผิวของเธอขาวสะดุดตา หน้าตาจิ้มลิ้ม ผมที่ปล่อยสยายดำขลับเป็นเงางาม รูปร่างของเธอ แม้ช่วงขาไม่ยาวสูงเพรียวอย่างพวกนางแบบ แต่หากใครบอกว่า เธอเป็นนางเอกซีรีส์เกาหลี เขาก็เกือบเชื่อ
เขาคิดว่าวันนี้เธอคงโดดเด่นกว่าผู้หญิงทุกคนในคลาส แต่หน้าตาแบบนี้ทำไมถึงดูตกระกำลำบากนัก ต้องเป็นแม่บ้าน ขลุกอยู่แต่ก้นครัว มันถูกต้องแล้วหรือ ชายหนุ่มมัวคิดเพลินจนได้กาแฟสองแก้วมาอยู่ในมืออย่างไม่รู้ตัว เขาเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ ยื่นกาแฟให้อีกคนแล้วบอก
“วันนี้ที่คลาส เขาพูดเรื่องอะไรบ้าง พอจะเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม แล้วไลฟ์โค้ชเป็นไงบ้าง สอนดี คุ้มค่าเรียนหรือเปล่า”
“คุ้มยิ่งกว่าคุ้มค่ะ อาจารย์พีพูดดีมากๆ เขาทุ่มเทให้ทุกคนจริงๆ วันนี้เขาก็แยกคุยเป็นรายกลุ่มและรายตัว เพื่อรับรู้ปัญหาของแต่ละคน ขวัญว่าถ้าพี่เขตมีโอกาส น่าจะลองไปเข้าอบรมดูนะคะ ขวัญเองแค่สองวัน รู้สึกว่าได้อะไรติดมาเยอะเลย”
น้ำเสียงและสีหน้าคนพูดปกปิดความชื่นชมไลฟ์โค้ชคนดังไม่มิด จนคนฟังแอบสะดุดในใจ แต่ก็ยังฟังเธอต่อ เพราะคนพูดยามนี้เหมือนรถไม่มีเบรก ผิดกับยายเพื่อนบ้านต้นซอยคนเดิมที่ดูขี้อายเหลือเกิน
“อาจารย์เขาดึงความเชื่อมั่น ความกล้าในตัวขวัญออกมาได้ เขาบอกว่าคนเราถ้าจะทำอะไรให้สำเร็จ ต้องปฏิวัติตัวเองก่อน เริ่มง่ายๆ ก็บุคลิกภาพ การแต่งตัว อะไรพวกนั้นละค่ะ คือถ้าเรารู้สึกดีกับตัวเองเสียอย่างหนึ่งแล้ว ก็เหมือนเราเดินเข้าใกล้เส้นชัยไปเกินครึ่ง”
“จริง พี่เห็นด้วย แต่เมื่อวานน้องก็ไม่ได้บุคลิกไม่ดี หรือแต่งตัวไม่ดีอะไรนะ พี่ว่าน้องก็เป็นตัวน้องเอง...เอ่อ...ก็น่ารักดีออก” สุดเขตอยากจะพูดต่ออีกนิดแต่ชะงักไว้ “อันนี้มันดูสวยเฟี้ยวเกินไปไหม”
“ขวัญอยากให้อาจารย์รู้สึกว่า เราเชื่อที่เขาพูด เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริงๆ”
“แค่แต่งหน้า นุ่งกระโปรงเนี่ยนะ เอ๊ย โทษที พี่แซวเล่น อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคร้าบ”
เธอหน้างอเล็กน้อย “ทำไมขวัญรู้สึกเหมือนพี่เขตไม่ศรัทธาในตัวอาจารย์พีเลย ว่างๆ พี่ลองเซิร์ชยูทูบดูก็ได้นะคะ แล้วจะเห็นว่าไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่งั้นขวัญไม่ยอมทุบกระปุกตัวเองมาเข้าคอร์สหรอก”
“โอเคๆ เดี๋ยวจะลองฟังดู ถ้าชอบ อาจจะไปอบรมอีกคนก็ได้ ช่วงนี้พี่ก็ว่างๆ บ้างแล้ว”
“ขวัญมั่นใจว่าพี่จะต้องชอบอาจารย์นะคะ ยกเว้นว่าพี่จะอคตินำไปก่อนแล้ว”
“โอ๊ย ทำไมดักคอซะ พี่ไม่เคยอคติใครก่อนจะรู้จักทั้งนั้นละ ไป...เดี๋ยวพี่เอาแผ่นป้ายนี้ไปวางที่ร้านขนมอีกร้าน แล้วเรากลับบ้านกัน”
** หมายเหตุ: นิยายที่ลงในเว็บยังไม่ใช่ฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **
