ทดลองอ่าน เมียรัก(ษ์) : ตอนที่ 10
ตอนที่ 10
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของบ้านพนิตนันท์และบ้านรักษ์สกุล นรธีร์แอบเอาใจช่วยให้รงรองอยู่รอดปลอดภัยอย่าโดนใครหลอก เขาห่วงเธอแทบบ้า คอยตามถามเพื่อนเธอว่ามีใครรู้ไหมว่ารงรองไปไหน อยู่กับใคร ทำอะไรอยู่ แต่ก็ไม่มีใครรู้เลย ขนาดเพื่อนที่สนิทที่สุดอย่าง เจลกา ธีรากิดากร ยังไม่รู้เลยว่ารงรองหายไปไหน
แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ปรากฏตัวในสื่อต่างชาติ
ในฐานะ ‘ฮันนาห์’ นางแบบหน้าใหม่ของแบรนด์ชุดชั้นในชื่อดัง!
แถมด้วยข่าวว่าเธอมีความสัมพันธ์กับดาราฮอลลีวูดกล้ามใหญ่ที่มีลูกเมียอยู่แล้ว ถึงขั้นมีภาพหลุดว่าเธอเคยไปนอนค้างที่แมนชั่นของดาราคนนั้น เรื่องนี้ทำให้นรธีร์ตัดสินใจสั่งตัวเองให้ลืมเธอได้แล้ว รงรอง...น้องน้อยน่ารักของเขาได้ตายจากไปแล้ว เหลือแค่นางแบบสาวที่ชื่อฮันนาห์...ผู้หญิงชั้นต่ำที่โชว์เนื้อหนังมังสาและแย่งสามีคนอื่นแบบหน้าด้านๆ!
แต่เมื่อเขาได้พบเธออีกครั้ง แม้จะในชุดเจ้าสาวเซ็กซี่ที่เขาไม่ชอบ
หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นระรัว เตลิดเพริด เหมือนกลับไปเป็นหนุ่มน้อยวัยสิบแปดปีคนนั้น
เขาไม่เคยลืมเธอได้ลงอย่างปากว่า
ไม่ว่าจะรงรอง หรือฮันนาห์
ก็เขย่าโลกของเขาให้สั่นไหวได้ตลอดเวลา แค่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ...
----------
“พี่ธีร์ จะสายแล้วนะคะ”
นรธีร์หยีตาลืมขึ้นเพราะเสียงหวานๆ ที่ดังอยู่ใกล้ใบหูของเขา ภาพแรกที่เห็นคือหญิงสาวผมดำ สวมแว่นสายตา ไม่แต่งหน้า ยืนถือแก้วน้ำสะอาดไว้ในมือ เธอยิ้มให้เขา เป็นรอยยิ้มที่สดใสยิ่งกว่าแดดยามเช้าเสียอีก
“นี่น้ำเปล่าค่ะ ดื่มให้หมดก่อนไปแปรงฟันนะคะ งามเตรียมอาหารไว้ให้แล้วค่ะ”
ร่างระหงก้มลงเพื่อวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงฝั่งเขา ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปทั้งยังอยู่ในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นที่ใส่นอน ทิ้งให้ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งงัวเงียกับความฝันถึงอดีต...ถึงเด็กหญิงคนนั้น ก่อนที่เขาจะดื่มน้ำจนหมดแก้วตามคำสั่งของเธอ แล้วลุกไปอาบน้ำด้วยความรู้สึกจะสุขก็ไม่สุด ทุกข์ก็ไม่ใช่
อ้อ! มันเรียกว่าหน่วงๆ...
ชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำ เขามองปราดเดียวก็รู้ว่าห้องนี้ไม่ได้สะอาดเรี่ยมเหมือนตอนที่มีแม่บ้านมาช่วยทำความสะอาดให้ ถ้าเป็นแม่ผัวใจร้ายก็คงเอานิ้วปาดขอบหน้าต่างให้รงรองดูแล้วว่ามันยังมีฝุ่น! แต่นี่นรธีร์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพราะบ้านหลังนี้ก็ไม่ใช่เล็กๆ รงรองทำงานบ้านคนเดียวไม่ไหวหรอก แต่ก็เห็นร่วมสองสัปดาห์แล้วที่เธอพยายามทำโดยไม่บ่นสักคำ และเมื่อเดินลงมาถึงโต๊ะอาหาร เขาก็ต้องดื่มกาแฟรสชาติแย่ๆ ที่เธอบรรจงชงให้ ไหนจะอาหารเช้าที่วันแรกๆ เขาแทบจะกินไม่ลง แต่ทุกวันนี้ชินแล้ว เขาเลยกินหมดไม่มีเหลือ
“อร่อยไหมคะพี่ธีร์”
รงรองยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มใสๆ เธอคงไม่รู้หรอกว่าภายใต้ท่าทางนิ่งขรึมของเขา หัวใจของนรธีร์ไม่เคยตายด้านจากเธอจริงๆ ได้เลย แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ
“งั้นๆ”
รงรองยักไหล่แล้วกินข้าวส่วนของตัวเองต่อได้อย่างหน้าตาเฉย จนบางทีนรธีร์ก็สงสัยว่าลิ้นของเธอยังรับรสได้ปกติดีหรือเปล่า
เมื่อจบมื้ออาหารแล้ว เธอก็สวมผ้ากันเปื้อนแล้วล้างจานคนเดียว โดยมีนรธีร์ยืนมองจากทางด้านหลัง เธอคงคิดว่าเขาไม่เห็น...เส้นผมสีแดงที่ซ่อนไว้ด้านในผมดำนั่นน่ะ! ผู้หญิงอะไรย้อมผมสีดำแค่เคลือบไว้ด้านนอก แต่ด้านในยังแดงอยู่ เวลาลมพัดเส้นผมเธอสะบัดที เขาก็เห็นที นรธีร์ได้แต่ส่ายหัวอ่อนใจ
เห็นก็รู้ว่าเธอไม่ได้ยอมเขาจริง
รงรองกำลังปฏิบัติการอารยะขัดขืนใส่เขาอย่างนุ่มนวลอยู่ต่างหาก!
ไหนจะชุดที่เธอสวมใส่อยู่ทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นสำหรับใส่นอน หรือชุดเดรสที่ปิดตั้งแต่คอลงไปจนถึงตาตุ่มตอนกลางวัน กลับทำให้เขารู้สึกว่ามันไม่ต่างกันเลย
พอได้อยู่ใกล้ชิดสองต่อสอง ได้กลิ่นกายหอมหวานอยู่ใกล้แค่ใต้จมูก...ไม่ว่าเธอจะสวมชุดไหน เปิดหรือปิด ก็กลับเขย่าหัวใจเขาให้สั่นเทาได้ทุกวัน
ทรมานเป็นบ้าเลย...
นี่เขาทำอะไรอยู่วะ
ได้ใช้ชีวิตเป็นคู่ผัวตัวเมียกับผู้หญิงที่แอบรักมาตั้งแต่เด็ก แต่กลับไม่แตะต้องเธอ ทั้งที่ทุกครั้งที่สัมผัส เธอก็ไม่เคยปฏิเสธเขาสักหน่อย
เอาชนะกันไป เอาชนะกันมา
มันดีจริงๆ น่ะเหรอ...
“อ้าว ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอคะ”
รงรองเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อน พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เขา ก่อนที่จะเดินมาดันตัวสามีตีทะเบียนไปที่ประตูหน้าบ้าน แล้วเขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มเขาเบาๆ
“ตั้งใจทำงานนะคะ คนเก่งของงาม”
นรธีร์ยืนมองเธอด้วยสายตาเว้าวอนอย่างบอกไม่ถูกจนรงรองแก้มแดง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายหลบตาไป
“อืม” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ในลำคอก่อนจะเปิดประตูบ้านเดินออกไป ด้วยความสงสัยเต็มกระบุงหัวใจว่า ตอนนี้เขากับเธอจะเล่นสงครามประสาทกันทำไม
เอาชนะกันไปมา อาจจะไม่มีใครชนะเลยก็ได้
โดยเฉพาะเขาเนี่ย กำลังแพ้เธอย่อยยับเลย...
