ทดลองอ่าน เมียรัก(ษ์) : ตอนที่ 8
ตอนที่ 8
นรธีร์ยืนมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบนิ่งจนรงรองเองก็อ่านเขาไม่ออก เธอรู้แค่ว่าเขากำลังโกรธสุดๆ ไปเลย หญิงสาวเลยยิ้มยั่วให้เขาโกรธขึ้นอีก ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เขา
“สีผมใหม่ของงามสวยไหมคะพี่ธีร์ เนี่ย เฉดใหม่ล่าสุดกำลังมาแรงในปีนี้เลยนะคะ”
พูดไม่ทันจบ เขาก็กระชากข้อมือของเธออย่างแรงจนรงรองเซถลาไปชนกับแผงอกกว้าง วันนี้เธอก็ไม่ได้ใส่ชุดแม่ชีตามที่เขาสั่ง แต่สวมเดรสสายเดี่ยวสีเหลือบปีกแมลงทับ คลุมทับด้วยผ้าคลุมไหล่ของชาแนลป้องกันความหนาวจากเครื่องปรับอากาศ และตอนนี้ผ้าคลุมไหล่ก็ถูกเขากระชากทิ้งลงพื้น เผยให้เห็นนวลไหล่เนียนตาที่เขาเพิ่งจะได้สัมผัสเมื่อเช้านี้
นรธีร์ก้มหน้าลงมาใกล้ ดวงตาของเขาลุกโชนเหมือนไฟ
“จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม”
ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ ดูเหมือนคราวนี้เขาจะโกรธจัดกว่าที่รงรองคาดเอาไว้ หญิงสาวร้องอุทานเสียงหลงเมื่อถูกดึงแขนให้เดินตามมาที่โซฟา โดยที่เขาเตะแก้วน้ำหวานของยายเอียดล้มจนน้ำหวานหกเลอะเทอะไปหมด
“ว้าย!”
หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อเท้าเรียวในรองเท้าสลิปเปอร์ลื่นน้ำหวานเกือบล้ม แต่ชายหนุ่มใช้ท้องแขนแข็งแรงรวบเอวเธอไว้ได้ทัน รงรองเกือบจะขอบคุณเขาอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ทิ้งร่างเธอลงบนโซฟาอย่างแรงจนรงรองจุกไปหมด
ตุ้บ!
“โอ๊ย! พี่ธีร์ ทำบ้าอะไรเนี่ย”
เมื่อเธอจะลุก เขาก็คร่อมร่างเธอไว้ด้วยร่างสูงใหญ่และแข็งแรงกว่า ฝ่ามือหนาดั่งคีมเหล็กกดข้อมือทั้งสองของรงรองไว้กับโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก้มลงมา ก่อนที่เขาจะกระซิบชิดริมฝีปากสีระเรื่อด้วยเสียงแข็งกร้าวดุดัน
“ใครกันแน่ที่บ้า”
รงรองนอนตัวแข็งทื่อกับความใกล้ชิดของเขา และเพิ่งคิดได้ว่าเธอเดินเกมอะไรผิดไปหรือเปล่า...หรือที่จริงเธอไม่ควรยั่วโมโหเขาเลย เธอกำลังคิดแบบตื้นๆ ตามภาพจำเก่าๆ ที่เคยจำได้ว่านรธีร์น่ะเหรอ...พี่ชายคนโตของบ้านพนิตนันท์ ผู้ชายใจดี สุขุม เป็นสุภาพบุรุษ ทำให้โมโหนิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไรหรอก ให้เขาโกรธเธอมากๆ สิยิ่งดี เขาจะได้ลุแก่โทสะจนขอหย่าไง
แต่นั่นมันแค่ด้านเดียวของเขาที่เธอเคยรู้จัก
เมื่อเช้านี้เขาก็เผยให้เห็นอีกด้านแล้ว ด้านที่เป็นผู้ชายแท้ๆ ที่ไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษกับเมีย ตอนเขาจูบเธอ... รงรองลืมคิดถึงตรงนี้ไปได้ยังไงกัน
“พะ...พี่ธีร์คะ”
หญิงสาวตัวสั่นกับความใกล้ชิด ยิ่งเขาก้มลงสูดลมหายใจลึกๆ ที่พวงแก้มใส ก่อนจะเลื่อนไล้ปลายจมูกมาจนค้นพบริมฝีปากอวบอิ่ม เขาจูบเธออย่างที่เธอพอจะคาดเดาได้ และครั้งนี้รงรองไม่ได้ขัดขืน...เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจึงขยับริมฝีปากสนองตอบเขาอย่างพึงพอใจ อาจเพราะสีผมใหม่ อาจเพราะวิสกี้ หรืออาจเพราะเสียงหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอกประหนึ่งเสียงกลองในงานกีฬาสี
อาจเพราะ...
เธอเองก็ต้องการจูบของเขา พอๆ กับที่ต้องการหนีไปจากที่นี่ แบบที่ไม่รู้เลยว่าความต้องการอันไหนมีมากกว่ากัน
“งามต้องการอะไรจากพี่กันแน่”
เขากระซิบชิดแก้มที่ไม่รู้ว่าเห่อแดงเพราะสัมผัสปลุกเร้าของเขาหรือเพราะฤทธิ์ร้อนของวิสกี้มัวเมา คำถามของเขาซ่านเข้าไปในสติรับรู้ของรงรอง แต่หญิงสาวกลับตอบอะไรเขาไม่ได้เลย
มือบางยกขึ้นลูบแก้มเขา ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายประกบเรียวปากอิ่มกับริมฝีปากแกร่งกร้าว จูบของเธอที่เริ่มก่อนมันแช่มช้าแต่ยวนเย้า ลิ้นเล็กๆ เกาะเกี่ยวลิ้นของเขา เลียนแบบที่เขาทำกับเธอเมื่อเช้าอย่างบรรจง เธอทำให้เขาร้อนรุ่ม คลั่งไคล้ และสอดลิ้นรุกรานตอบสนองอย่างดุเดือดจนรงรองหอบกระเส่า เหมือนร่างกายจะลุกไหม้
นรธีร์ถอดเสื้อของเขาออกไปเมื่อไหร่ รงรองไม่รู้ตัวเลย เธอลืมตาอีกทีตอนที่ริมฝีปากของเขาลากลวกไปตามลำคออ่อนนุ่มที่ชีพจรกำลังเต้นเร่าๆ ด้วยอารมณ์อ่อนไหวแสนลึกลับของหญิงสาว เมื่อสองมือบางลูบไล้แผ่นหลังของเขา รงรองก็พบแต่กล้ามเนื้อเปลือยเปล่าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ
“อา...พี่ธีร์”
นรธีร์ชะงักริมฝีปากที่กำลังซุกไซ้ตรงขอบสายเดี่ยวของเดรสตัวสวย การครางเรียกชื่อเขาเป็นสิ่งที่ดี...ดีกว่าจะได้ยินเธอครางเรียกชื่อไอ้พระเอกหนังฮอลลีวูดที่มีข่าวก๊อสซิปว่าเธอเคยนอนค้างที่แมนชั่นของมัน ถึงกับมีรูปแอบถ่ายลงนิตยสาร ถึงเธอจะออกมาแก้ข่าวว่าไปหาน้องสาวของมัน เป็นเพื่อนกันก็เถอะ!
ใครจะไปเชื่อ เขายังไม่เชื่อเลย!
แควก!
ความคิดที่แล่นลิ่วไปถึงข่าวซุบซิบที่ทำให้เขาเดือดดาลเป็นเจ้าเข้าอยู่ที่เมืองไทยด้วยความหึงหวง ทั้งที่เธอไม่ได้รับรู้อะไรกับความรู้สึกของเขาเลยสักนิด ทำให้มือหนาเผลอฉีกอกเสื้อของเธอจนขาดวิ่น! รงรองสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะแม้สัมผัสของเขาจะร้อนเหมือนไฟ แต่นรธีร์ค่อยๆ ตะล่อมให้ร่างกายเธอลุกไหม้อย่างช้าๆ แต่จู่ๆ เขาก็รุนแรงขึ้นมาด้วยสีหน้าเหมือนโกรธกัน
“พี่ธีร์คะ...” หญิงสาวเลียริมฝีปาก ลูบใบหน้าสากระคายของเขา เรียกชื่อเขาหวังจะเรียกสติเพราะไม่รู้ว่าจู่ๆ เขาโกรธอะไร
นรธีร์เองก็สับสนกับความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน แม้ร่างกายของเขาจะกำลังเรียกร้องต้องการการร่วมรักกับเธอตอนนี้! เดี๋ยวนี้! แต่เขาต้องการเวลาคิดมากกว่านี้ โดยเฉพาะยิ่งไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงยอมให้เขารุกรานขนาดนี้ด้วย เธอมีแผนการอะไรของเธอกันแน่
ถ้าเธอจะปั่นหัวให้เขารักเธออีกครั้ง เพื่อนับแต้ม เพื่อให้เขาเป็นบ้าตอนที่เธอโบยบินจากไปในที่ที่เธอจากมา ฝันไปเถอะ! เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก
เมื่อคิดได้ดังนั้น นรธีร์จึงลูบไล้ใบหน้าเธอแผ่วเบา ก่อนจะยิ้มมุมปาก
“งามก็รู้ พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบที่งามเป็นอยู่ตอนนี้”
คำพูดเชือดเฉือนของเขาทำให้รงรองชะงัก เธอมองเขาด้วยดวงตาแดงระเรื่อ ให้เขาตบหน้าเธอสักพันครั้งยังไม่เจ็บเท่าถ้อยคำที่เขาสาดใส่เธออย่างใจร้ายแบบนี้เลย
“พี่อยากได้เมียที่เป็นแม่บ้านแม่เรือน แต่งตัวมิดชิด ส่วนผู้หญิงใจง่ายที่สวมเสื้อผ้ายั่วผู้ชายแบบนี้ อ้อ...แบบนางแบบที่ชื่อฮันนาห์ ต่อให้แก้ผ้าต่อหน้าพี่ พี่ก็ไม่เอา!”
พูดจบเขาก็ผละไป หยิบเสื้อตัวเองพาดบ่าเดินหนีเธอเฉยเลย! ปล่อยให้รงรองลุกขึ้นหยิบผ้าคลุมไหล่มาปกปิดทรวงอกที่เหลือแค่บราเซียร์ลูกไม้ห่อหุ้มไว้ด้วยความอับอาย ก่อนที่เธอจะโยนหมอนอิงบนโซฟาใส่เขา แต่ก็ไม่ถึง เขาออกจากห้องไปแล้ว
หญิงสาวทุบกำปั้นกับโซฟาตัวนุ่ม น้ำตาไหลเผาะๆ มองตามทิศที่เขาเดินหายไปอย่างคับแค้นใจ
คอยดูเถอะพี่ธีร์...
แล้วผู้หญิงใจง่ายแบบฮันนาห์คนนี้นี่แหละที่จะทำให้พี่ถอนคำพูดให้ได้เลย!!
