ทดลองอ่าน เมียรัก(ษ์) : ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
“ตื่นได้แล้วงาม”
เสียงแรกที่ได้ยินหลังค่ำคืนวิวาห์คือประโยคสั้นๆ แต่ดังพอที่จะทำให้หญิงสาวบนเตียงนอนหยีตาลืมขึ้นมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียง รงรองหลับตาลงอีกครั้งเพราะยังรู้สึกปวดศีรษะตุบๆ มึนๆ งงๆ และยังง่วงมากอยู่เลย ความเมาเวลาทำให้เธอสับสนว่าตอนนี้กำลังนอนอยู่ที่ไหน
เอ...สงสัยจะเป็นอพาร์ตเมนต์ของโอลิเวีย
แล้วอีตาผู้ชายหน้าดุที่เธอเห็นเป็นภาพรางๆ คนนี้เป็นใคร เธอไม่ได้ใส่คอนแท็กต์เลนส์เสียด้วย เดี๋ยวนี้โอลิเวียคบหากับพวกผู้ชายเอเชียแล้วเหรอ ไหนว่าสเปกคือผู้ชายผมทอง ผิวขาว ตาหวาน แบบไรอัน กอสลิงไง
“โอลีฟ แฟนเธอมาหา...”
รงรองปาดป่ายมือไปทางฟูกด้านหลังตัวเอง แต่ก็พบกับความว่างเปล่า หญิงสาวเลยยกศีรษะขึ้นหันไปมอง ก่อนจะหยิบแว่นสายตาที่ถอดไว้บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นสวม คราวนี้ทุกอย่างชัดเจนขึ้นจากเลนส์แว่นที่ทำให้เธอเห็นหน้าชายหนุ่มข้างเตียงชัด ริมฝีปากสีชมพูอ่อนถึงกับอ้าค้าง ความทรงจำของเมื่อวานฉายย้อนอยู่ในหัวจนรงรองสะดุ้งโหยง ก้มลงมองตัวเองแล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นปิดถึงไหล่ แม้ว่าเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นของเธอจะยังอยู่ครบก็เถอะ
สองสายตามองสบกันครู่หนึ่ง รงรองจึงเป็นฝ่ายหลบตา เธอเสยเส้นผมตัดสั้นประบ่าที่ย้อมเป็นสีชมพูอ่อนอย่างทำอะไรไม่ถูก จึงไม่ทันเห็นว่าเขายิ้มมุมปาก ก่อนจะโยนบัตรเครดิตใบหนึ่งลงบนผ้าห่มที่คลุมตัวเธออยู่
“เอาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ ย้อมผมให้กลับมาเป็นสีดำด้วย เดี๋ยวพี่จะให้เฉิดกับฉายไปช่วยเลือกเสื้อผ้า ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว พี่หิว”
รงรองมองบัตรเครดิตแบบไม่จำกัดวงเงินใบนั้นด้วยความงุนงง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมามอง แล้วเก็ตว่า อ้อ...ผู้ชายหัวโบราณ พอมีเมียก็ต้องให้เงินเมียสินะ เป็นธรรมเนียมของพวกเขา แล้วผู้ชายหัวโบราณแบบเขาด้วยหรือเปล่าที่นอนหันหลังให้เธอทั้งคืนในคืนวิวาห์
คิดได้แบบนั้น หญิงสาวก็ยิ้มมุมปาก ก่อนเหลือบตามองเขา
“นี่เราเป็นสามีภรรยากันแล้วเหรอคะ”
ชายหนุ่มติดกระดุมข้อมือไปด้วย มองเธอไปด้วยอย่างงุนงง
“ก็ใช่ไง”
“อืม...อย่างนี้นี่เอง”
ท่าทางขบขันของรงรองก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำด้วยท่าทางอารมณ์ดีนั้น ทำให้นรธีร์ชักฉุน เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าเธอกำลังคิดว่าเขาเป็นผู้ชายไร้น้ำยา! เพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ
“ว้าย!” รงรองร้องออกมา เพราะถูกนรธีร์กระชากแขนให้หันกลับ มาจนเจ็บแปลบที่ข้อมือไปหมด แล้วร่างระหงก็ตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขาอย่างง่ายดาย จนรงรองได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อเหมือนแท่งศิลาด้วยความตกใจ “อะ...อะไรพี่ธีร์ ปล่อย!”
มือนุ่มๆ ผลักอกเขาด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด ใบหน้าแดงก่ำของเธอ ทำให้นรธีร์เกือบจะหลุดขำ แต่เขาก็แกล้งทำเป็นขรึมใส่ เพราะไม่อยากให้รงรองรู้ว่าเธอมีอิทธิพลเหนือเขาแค่ไหน...ไม่สิ ตอนนี้เธอไม่มีอิทธิพลบ้าบออะไรอีกต่อไปแล้ว เขาสาบานกับตัวเองแล้วว่าจะไม่หลงงมงายไปกับดวงตาหวานๆ และท่าทางเรียบร้อยใสซื่อจอมปลอมของเธออีกเป็นอันขาด!
“หรืองามอยากได้มากกว่าทะเบียนสมรส”
ชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจหอมสะอาดรดริมฝีปาก เธอจึงหลับตาปี๋แล้วรีบซบหน้ากับอกเขา เพื่อไม่ให้เขาทำอะไรห่ามๆ ใส่เธอแต่เช้า
นรธีร์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะก้มลงไปจนริมฝีปากแนบแก้มใสไร้เครื่องสำอาง
“พี่ให้ได้นะ ถ้างามจะเอา”
“พี่ธีร์!”
