ทดลองอ่าน ปลายปากกาอินเลิฟ 2 เรื่อง ในวันที่รักมาทักทายใจ : ตอนที่ 12

ตอนที่ 12

วันรุ่งขึ้น ลลีนามาถึงสนามบินก่อนเวลานัด แต่ถึงอย่างนั้นทีมงานก็มากันพร้อมหน้าแล้ว รวมถึงภีมและทีมงานที่จะไปถ่ายรายการท่องเที่ยวครั้งนี้ด้วยเป็นผู้ชายคนและผู้หญิงอีกคน ครู่หนึ่งนภสรก็มาถึง ทันทีที่สาวอวบเห็นเธอก็รีบเดินมาหาด้วยท่าทีตื่นเต้นดีใจ จากนั้นผู้โชคดีที่เหลือก็ทยอยมากันที่จุดนัดจนครบ ตามมาด้วยทีมงานของสายการบินที่จะร่วมเดินทางไปกับทริปเปิดเส้นทางการบินใหม่ในครั้งนี้ด้วย รวมถึงทีมงานจากสื่ออีกราวๆ สี่ถึงห้าแห่ง กลทีป์มาถึงพร้อมกับชัชพลผู้บริหารช่อง ๓๗ และผู้จัดการส่วนตัว จากนั้นทีมงานก็จัดแจงให้ทุกคนถ่ายรูปร่วมกันพร้อมกับป้ายขนาดใหญ่ที่มีชื่อทริปครั้งนี้ และโลโก้ของสายการบินใหญ่เบ้อเริ่ม

เมื่อทีมงานโหลดกระเป๋าและเช็กอินให้เรียบร้อย ทุกคนก็เดินเข้าไปด้านในเพื่อเตรียมขึ้นเครื่อง กลทีป์นั้นให้ความสนิทสนมกับแฟนคลับที่ร่วมทริปเป็นอย่างมาก เขาไม่เหนื่อยที่จะต้องยิ้มให้กับกล้องของทุกคน ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะมีผู้โชคดีเพียงไม่กี่คน นอกนั้นก็เป็นสื่อและทีมงานทั้งหมด ว่าที่นักร้องและนักแสดงคนใหม่ของช่อง ๓๗ จึงไม่เบื่อหน่ายกับการเซอร์วิสแฟนๆ ของเขา

นภสรลากแขนลลีนาไปขอถ่ายรูปกับกลทีป์อยู่สองครั้ง หลังจากนั้นก็ง่วนอยู่กับการอัปรูปลงโซเชียลด้วยความปลาบปลื้ม ลลีนาเหลือบไปมองภีมกับทีมงาน เห็นเขากำลังคุยปรึกษาอะไรกันอยู่กับหญิงสาวในทีมของเขา ลลีนาเดาว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นครีเอทีฟช่วยคิดเรื่องต่างๆ ในการไปถ่ายทำการท่องเที่ยวครั้งนี้ เพราะดูพูดคุยอย่างคล่องแคล่ว หันไปพูดกับภีมบ้างตากล้องบ้าง เมื่อเห็นว่าเขากำลังคุยเรื่องงานลลีนาเลยไม่แปลกใจที่เขาไม่ได้มาทักทายเธอกับนภสร เมื่อเช้าตอนเจอหน้ากันที่จุดนัดพบ เขาก็ทำได้แค่ส่งยิ้มและโบกมือทักทายมาให้เท่านั้น

และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง เจ้าหน้าที่ประจำจุดตรวจบอร์ดดิ้งพาสและทยอยเรียกผู้โดยสาร ในจังหวะที่ลลีนาก้าวเท้าขึ้นเครื่องนั้น เธอรู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก แม้จะไม่ใช่ทริปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกของเธอก็เถอะ แต่นี่คือทริปที่เธอจะได้ไปเที่ยวกับนักร้องประกวดที่เธอเชียร์มาตั้งแต่แรกเลยนะ การเป็นแฟนคลับใครสักคนไม่มีอะไรสุขใจไปกว่าการได้เห็นคนที่เราเชียร์ประสบความสำเร็จในสิ่งที่หวัง ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน เพียงแค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว หญิงสาวจึงยิ้มแย้มอารมณ์ดีตลอดการเดินทางซึ่งไม่ต่างไปจากแฟนคลับคนอื่นๆ นัก เสียงพูดคุยกันเบาๆ แต่แฝงไว้ด้วยความตื่นเต้นดีใจของผู้โชคดีทุกคนดังมาเป็นระยะ ส่วนนภสรนั้นไม่ต้องพูดถึง สาวอวบแอบกรี๊ดกับตัวเองเบาๆ ไปหลายครั้งแล้ว

----------

การเดินทางราบรื่นเป็นอย่างดี เมื่อเครื่องลงจอดที่สนามบินนานาชาติตริภูวัน ประเทศเนปาล และทุกคนผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง รับกระเป๋าเป็นที่เรียบร้อย ทีมงานของช่องกับทีมของสายการบินก็พาทุกคนออกไปขึ้นรถบัสขนาดกลางสองคัน โดยแบ่งเป็นของทีมสายการบิน ผู้บริหารและสื่อคัน ส่วนอีกคันเป็นของผู้โชคดีกับกลทีป์ ตลอดจนทีมงานช่องบางส่วนเพื่อดูแลผู้โชคดีทั้งหมด

ตอนจะเดินขึ้นรถ ลลีนากับนภสรถูกแซงขึ้นไปก่อนโดยกลุ่มสาวๆ หลายคน จนทำให้ทั้งสองต้องมานั่งอยู่เกือบท้ายรถ เพราะด้านหน้ามีแต่คนจับจองที่นั่งกันไปหมดแล้ว ความหวังที่จะได้นั่งใกล้ชิดกลทีป์เป็นอันจบกัน ลลีนาหันมามองหน้านภสรต่างปลอบใจกันด้วยสายตา นึกเสียว่าอย่างน้อยก็ยังได้นั่งรถคันเดียวกัน ในระหว่างที่กำลังปลอบใจกันอยู่นั้นเอง ภีมก็เดินขึ้นรถมาเป็นคนสุดท้าย เขาอาสาช่วยทีมงานช่องดูแลรถคันนี้

“พี่ภีม!” นภสรร้องเรียกอย่างดีใจ “ดีจังที่พี่ภีมขึ้นรถคันนี้ด้วย ถ้าไม่มีพี่ภีมมาพวกเราเหมือนโดนทิ้งเลยค่ะ ดูสิ”

สาวอวบทำปากบุ้ยใบ้ไปทางด้านหน้ารถที่ตอนนี้บรรดาแฟนคลับกำลังส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด ชวนกลทีป์พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เธอกับลลีนาต้องมานั่งจ๋องกันอยู่หลังรถ

“นั่งหลังก็ดีนะ ถ้าเราไม่เมารถ ลุกไปถ่ายวิวได้เลย ดูสิ” ชายหนุ่มเอ่ยให้เห็นถึงข้อดีที่พอจะมีอยู่บ้าง เพราะที่นั่งทางฝั่งซ้ายของพวกเธอยังว่างอยู่ เห็นวิวชัดเจน จะลุกจะนั่งไปถ่ายรูปตอนไหนก็สะดวก

“คุณนุ่นเมารถไหมครับ” เขาหันมาถามลลีนา

“ไม่เมาค่ะ”

“งั้นก็ดีเลยครับ เพราะว่าทางไปเที่ยวของเราส่วนมากจะเป็นทางบนภูเขา ยิ่งตอนขึ้นไปเมืองนากาก็อตเลี้ยวหลายตลบเลยล่ะ ถ้าคนเมารถอาจจะต้องเตรียมตัวกันหน่อย”

“พี่ภีมเคยไปแล้วหรือคะ” นภสรเอ่ยถามน้ำเสียงตื่นเต้น

“ครับ พี่มาเนปาลครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ครั้งแรกไปเดินเขาที่เส้นทางอันนาปุรณะ ครั้งที่สองไปเอเวอร์เรสต์เบสแคมป์”

“โอ้โห ทางบริษัทคิดถูกแล้วค่ะที่ให้พี่ภีมมาด้วย ถ้าอย่างนั้นถ้าพี่ภีมว่าง รบกวนช่วยเล่าถึงที่เที่ยวต่างๆ ที่เราจะไปกัน ให้สรกับพี่นุ่นฟังคร่าวๆ ด้วยได้ไหมคะ”

“ด้วยความยินดีครับ”

ไม่รู้ว่าลลีนาคิดไปเองหรือเปล่า ว่าตอนที่ภีมตอบคำถามนั้น เขาหันมาสบตาเธอแล้วยิ้มกว้างออกมาด้วย

ในขณะที่รถแล่นออกจากเมืองกาฐมาณฑุเพื่อไปยังเมืองภักตะปูร์ เมืองเก่าอีกเมืองของเนปาล บรรดาสาวๆ ที่นั่งอยู่ด้านหน้ารถต่างพากันร้องขอให้กลทีป์ร้องเพลงให้ฟัง ชายหนุ่มก็ตามใจแฟนคลับด้วยการร้องเพลงตามคำขอ

ลลีนาชะเง้อชะแง้อยากฟังบ้าง แต่ดูท่าจะต้องหมดหวังอีกตามเคย เพราะกลทีป์ไม่ได้ร้องผ่านไมค์ เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็หน้าม่อยทีเดียว

“มีใครอยากฟังเพลงไหม” จู่ๆ ภีมก็เอ่ยถามขึ้น ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดีจากนภสร สาวอวบรีบพยักหน้าแล้วปรบมือรอ ภีมจึงเริ่มร้องเพลงให้ฟังซึ่งเป็นเพลงช้ามีเนื้อหาลึกซึ้งกินใจ

ลลีนานั้นแม้สงสัยที่จู่ๆ ภีมก็ถามคำถามนั้น แต่พอชายหนุ่มเริ่มร้องเพลงออกมา หญิงสาวก็ลืมความสงสัยนั้นไปทันใด เพราะเสียงของเขาทุ้มนุ่มน่าฟังมาก ยิ่งเขาร้องเพลงช้าอย่างนี้ยิ่งน่าฟัง จากที่กำลังรู้สึกแย่ที่ไม่ได้ฟังเสียงกลทีป์เลยหายเป็นปลิดทิ้ง แต่กลายเป็นว่ารู้สึกเสียดายแทน ที่เธอไม่เคยไปไล่ดูคลิปการประกวดของภีมเลย เสียดายที่ไม่ทันได้ติดตามตอนภีมประกวด ไม่อย่างนั้นเธอคงร่วมเชียร์เขาด้วยอีกคน ในเวลานี้ลลีนาจึงตั้งใจฟังภีมร้องเพลงเต็มที่ และที่สำคัญเพลงของเขาก็ทำให้การมาเยือนเนปาลในครั้งนี้ของเธอ มีความสุขไม่น้อย

** หมายเหตุ: นิยายที่ลงในเว็บยังไม่ใช่ฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

กลับหน้าหลัก