ทดลองอ่าน ปฏิบัติการนางฟ้าบัลลงดอร์ : ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
อ๊ายยย เอวาจะตายแล้ว เขาทักเธอจริงๆ เหรอนั่น หญิงสาวมองรอบข้างเห็นฝรั่งมังค่าหันไปทางสนามกันหมดแล้ว ไม่ได้มีใครสนใจ เอ...ไอ้การที่นักบอลระดับนั้นเดินมาทักแบบนี้มันธรรมดาเหรอ ทำไมทุกคนดูเฉยๆ เอวาไม่เฉยนะ เอวาดีใจมากกกกก แล้วเธอก็หันหาเพื่อน อย่างน้อยได้อวดด้วยสายตาก็ยังดีว่าเห็นช็อตเมื่อครู่นี้หรือเปล่า แต่พื้นที่สื่อมวลชนอยู่ไกลกันไปหน่อย อีกทั้งข้าวใหม่คงพยายามเก็บภาพบรรยากาศอยู่
เอวายังตื่นเต้นไม่หายแทบนั่งไม่ติด แต่ทุกคนรอบข้างนั่งลงหมด แล้วเลยต้องนั่งตาม ตอนนี้กลางสนามเด็กน้อยที่เดินไปส่งนักบอลกำลังเรียงแถวกันกลับเข้ามา เธอเห็นอเลสซานโดรก้มลงหอมแก้มเด็กชายตัวน้อยแล้วยีหัวก่อนโบกมือลา เขาเดินไปยืนประจำตำแหน่งเรียงหน้ากระดานบนสนามพร้อมกับเพื่อนๆ บรรยากาศเริ่มการแข่งขันดำเนินไปตามปกติ ผู้เล่นของทั้งสองทีมจับมือกัน อเลสซานโดรทำหน้าที่กัปตันต่อ ขณะที่เพื่อนๆ ไปรอตามตำแหน่งเตรียมความพร้อมในสนาม เขาและกัปตันอีกทีมยืนอยู่ต่อหน้ากรรมการ ต่างแลกธงกันแล้วทำการโยนเหรียญเสี่ยงทายเลือกแดน เมื่อได้เรียบร้อยทั้งสองทีมก็พร้อมฟาดแข้ง!
เอาตรงๆ เวลาร่วมเก้าสิบนาทีที่เอวานั่งดูฟูลเกมของทีม Axl สารภาพเลยว่า เธอไม่ค่อยรู้เรื่องกฎกติกาฟุตบอลสักเท่าไร แม้เพื่อนสนิทจะเป็นนักข่าวกีฬาก็เถอะ แต่การที่ได้เข้ามานั่งในสนามบ้านของทีม Axl ได้อยู่ในที่ที่อเลสซานโดรใช้ชีวิตแทบจะกินนอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็ทำให้เธออิ่มเอมเหมือนได้ซึมซับความเป็นตัวตนของเขา มันตื้นตัน ความสุขล้นตัวอย่างบอกไม่ถูก จะว่าเธอเป็นเอามากก็ยอม!
และในเกมการแข่งขันอเลสซานโดรก็โชว์ฟอร์มได้ดีเหลือเกิน บอลเข้าเท้าเมื่อไหร่เขาพาบอลไปถึงกรอบเขตโทษได้อย่างรวดเร็ว และตามมาด้วยการทำประตูสำเร็จในหลายๆ ครั้ง จนทำแฮตทริกอย่างที่ใครหลายคนคาดหมายในแมตช์นี้
ทันทีที่กรรมการเป่านกหวีดเป็นสัญญาณจบเกมการแข่งขัน เสียงเรียกชื่ออาเลสก็ดังกระหึ่มเมื่อเขาเป็นตัวทำคะแนนให้ทีม Axl ชนะไปอย่างสวยสดงดงาม
อเลสซานโดรหันมาขอบคุณแฟนๆ เอวาลุกขึ้นยืนป้องปากตะโกนเรียกชื่อเขาไปด้วยพร้อมกับแฟนๆ บนอัฒจันทร์ บรรยากาศสนุกและเป็นปึกแผ่นอย่างเกินจะบรรยาย มิน่าทำไมแฟนๆ ถึงได้รักทีมรักนักเตะกันเหนียวแน่นอย่างนี้ นักบอลหนุ่มยกมือขึ้นปรบเหนือหัวหันไปรอบทิศ มาดเท่กินขาดอย่างที่หญิงสาวเห็นบ่อยๆ ในโทรทัศน์ แต่ตอนนี้เธอได้มาเห็นของจริง ขนลุกเลยทีเดียวเชียว
“อาเลส!” เธอตะโกนเรียกเขาอย่างอดไม่ได้ ก็รู้ว่าเสียงคงปนเปไปกับเสียงคนอื่นๆ อีกหลายพันหลายหมื่น ให้แหกปากแค่ไหนเขาก็ไม่ได้ยินหรอก
แล้วเธอก็เห็นอเลสซานโดรวิ่งออกจากสนามไปยังเขตเทคนิค กอดกับโค้ช ผู้จัดการทีม และเพื่อนๆ นักเตะสำรอง แล้วจู่ๆ เขาก็ก้าวยาวๆ มาทางอัฒจันทร์พร้อมดอกไม้ในมือ เธอเห็นว่าเมื่อครู่เขาคว้ามาแวบๆ จากมือเพื่อนที่นั่งเก้าอี้ตัวสำรอง คงเป็นดอกไม้ที่แฟนบอลสักคนให้เพื่อนในทีม
อเลสซานโดรกำลังก้าวอาดๆ ตรงมาทางเธอ!
อาเลส...จะทำอะไรน่ะ
ร่างสูง หุ่นล่ำ ใบหน้าปานเทพบุตรในชุดนักบอล วิ่งเหยาะๆ ตรงเข้ามา ตรงเข้ามา...เขาปีนข้ามป้ายโฆษณาและราวเหล็กด้านล่างอัฒจันทร์ก้าวพรวดๆ ข้ามชั้นขึ้นมาสองสามชั้น จนถึงชั้นที่เอวานั่งอยู่
แล้ว...แล้วเขาก็ก้าวตรงมาหยุดตรงหน้าเธอ ยื่นดอกกุหลาบสีแดงให้!
“For you...ragazzina ”
เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ารับดอกไม้มาถือในมือเมื่อไหร่ อย่างไร หัวใจมันเต้นรัว หน้ามืด ตาลาย ได้ยินเสียงกรี๊ดดังรอบตัว เห็นเขาหันไปทางจอภาพขนาดใหญ่กลางสนามที่เวลานี้มีหน้าเธอขึ้นหราพร้อมที่คาดผมไฟกะพริบชื่อเขาวิบวับๆ เขาชี้ให้เธอมองจอแล้วเอื้อมมือมาโอบไหล่เธอไปกอดแน่นๆ ก่อนผละจากไป
ใบหน้าคมคาย ดวงตากลมโตสีน้ำผึ้งของเขายังชัดเจนในสายตาและฝังแน่นในหัวใจ
และกลิ่นนั้น...กลิ่นน้ำหอมแบบเดียวกับที่เธอได้กลิ่นจากเสื้อสเวตเตอร์ ช่างเหมือนกันเหลือเกิน แล้วยังดอกไม้ในมือที่ได้จากเขา โอ๊ย นี่เธอฝันไปหรือเปล่า เอวารู้สึกตัวลอย ขาลอยขึ้นจากพื้น เสียงภาษาอิตาลีรัวเร็วเต็มไปหมดข้างหูพร้อมๆ กับที่ภาพรอบตัวมัวลงและเป็นสีเทา
“ยายเอ เอวา!!!”
เสียงข้าวใหม่เรียกเป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยิน แล้วรอบด้านก็เงียบสนิทเหมือนใครปิดสวิตช์ พร้อมๆ กับที่ทุกอย่างกลายเป็นสีดำ...
